Bij Gefaciliteerde Communicatie denkt men dat de client aan het woord is. Uit onderzoek blijkt echter steeds weer de begeleider verantwoordelijk voor de teksten, Wikipedia schaart het daarom onder pseudo-wetenschap. Deze website wil mensen voorzien van zorgvuldige en onderbouwde informatie, zodat iedereen zelf kan oordelen over Gefaciliteerde Communicatie. Via de knoppen in de boven en onderbalk kan gedetailleerd gekozen worden.
Inhoud en lay-out van deze website zullen de komende maanden verbeteren. Bezoekers worden uitgenodigd om te helpen relevante informatie op te sporen, je kunt de websitebouwers bereiken via de contactknop in het keuzemenu.
Disclaimer: De informatie op deze site is uitsluitend bedoeld voor onderzoek en educatie en mag niet worden opgevat als juridisch of professioneel advies.
Gefaciliteerde Communicatie is een methode die mensen wil helpen communiceren als ze niet of nauwelijks kunnen spreken. Bijvoorbeeld mensen met ernstig meervoudige handicaps, mensen die ten gevolge van een ongeval hersenbeschadigingen hebben opgelopen, of mensen met specifieke vormen van autisme.
Bij Gefaciliteerde Communicatie wordt een lichaamsdeel van de client vastgehouden door een begeleider. Vervolgens kan de client letters typen of plaatjes aanwijzen (terwijl de arm ondersteund wordt). Een recentere vorm is dat de client iets via de ogen aanwijst op een speciale computer (terwijl het hoofd ondersteund wordt).
Zonder het "vasthouden door de begeleider" lukt het de client niet.
Als je de client nergens vasthoudt heet het Ondersteunde Communicatie. De client verzorgt de communicatie dan met hulpmiddelen (zoals een computer) maar bedient deze hulpmiddelen zelfstandig.
Als je de client wel ergens vasthoudt (bijvoorbeeld de arm of het hoofd) dan heet het Gefaciliteerde Communicatie. De client bedient de hulpmiddelen niet meer zelfstandig.
Bijgaande foto is van de documentaire "Tell Them You love Me", waarin een begeleider beweerde dat haar client toestemming gaf tot seksuele handelingen. Deze zogenaamde toestemming was door middel van Gefaciliteerde Communicatie tot stand gekomen. Dit bleek allemaal onjuist te zijn, de begeleider werd veroordeeld tot gevangenisstraf.
Janyce Boynton bezorgde de ouders van haar client Betsy enorme problemen. Zij schrijft over haar geloof in Gefaciliteerde Communicatie (hier FC genoemd, naar de engelse term Facilitated Communication), en hoe ze na het testen van de methode niet anders kon dan toegeven dat het niet werkt. Sindsdien probeert ze door publicaties andere mensen te behoeden voor fouten.
Uit de getuigenis van Janyce: "In 1992 was ik "de facilitator" in de Wheaton-zaak en bracht ik, onder het mom van FC, beschuldigingen van seksueel misbruik in tegen de familie van het autistische kind, Betsy, met wie ik werkte. Ik geloofde er heilig in dat FC werkte en Betsy aan het woord was.
Door wetenschappelijke tests werd vastgesteld van wie de berichten echt kwamen. De resultaten van deze tests wezen duidelijk uit dat ik, en niet het kind, de auteur van de berichten was. Ik vond het moeilijk om mijn geloof in FC op te geven. Maar ik kon de wetenschappelijke studies die mijn eigen persoonlijke ervaringen met FC onderuit haalden niet langer negeren."
Janyce heeft o.a. een YouTube-kanaal, FC is not Science. Zij probeert daarmee collega-begeleiders en anderen op de risico's van Gefaciliteerde Communicatie te wijzen. En te voorkomen dat er door de methode ernstige fouten gemaakt worden.
Je kind/client kan opeens veel meer, dankzij de Gefaciliteerde Communicatie. Meer mogelijkheden dan ooit gedacht of zelfs maar gehoopt.
Je kind/client kan zich eindelijk volledig uiten, zeggen wat hij/zij wenst of afkeurt. Niet langer gissen, maar echt te weten komen wat hij/zij aangeeft en bedoelt.
Inclusie komt op gang. Er gaan deuren open die voorheen hermetisch gesloten waren. Schoolbezoek wordt logisch, zelfs studeren lijkt niet langer een illusie. Een baan, een inkomen, autonomie ondanks grote beperkingen of handicaps.
Maar... als je niet test en vaststelt wie er aan het woord is met Gefaciliteerde Communicatie weet je niet of al de bovenstaande dingen echt waar zijn...
"Het Lichaam Liegt Nooit", Ted Troost schreef dat in 1988. Volgens Albert Mehrabian (1972) wordt met name bij emotionele boodschappen veel van de informatie overgedragen via "non-verbale communicatie".
Bij mensen met een handicap is het nog lastiger emoties te verbergen achter een "poker-face". Zeker in geval van spasticiteit. Emoties worden bij hen sneller zichtbaar door lichaamstaal.
Gefaciliteerde Communicatie "overschreeuwt" deze autonome communicatie van de client. Daardoor wordt de identiteit van de client vervangen door het beeld dat via Gefaciliteerde Communicatie van hem/haar gaat ontstaan.
Gefaciliteerde Communicatie wordt het meest toegepast in Amerika, vandaar dat de bouwers van de website samenwerken met: https://www.facilitatedcommunication.org/.
Maar ook in andere landen wordt de methode gebruikt. Informatie vanuit die landen wordt op dit moment opgevraagd en zal hier op de website worden geplaatst.
We hebben je toestemming nodig om de vertalingen te laden
Om de inhoud van de website te vertalen gebruiken we een externe dienstverlener, die mogelijk gegevens over je activiteiten verzamelt. Lees het privacybeleid van de dienst en accepteer dit, om de vertalingen te bekijken.